Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 15:29 [LINK] Akcje dywersyjne- Kamienie na szaniec ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Zadania podejmowane w ramach akcji dywersyjnych: - przeciwadziałanie dostarczenia broni okupantom poprzez wysadzenie torów kolejowych (w noc sylwestrową 1942/1943, Alek, Rudy i Zośka, wzięli udział w akcji wykolejenia pociągu niemieckiego, wiozącego sprzęt wojenny na front w Rosji) - odbijanie więźniów ( akcja odbicia więźniów z Majdanka pod Celestynowem) - wykonywanie wyroków na najokrutniejszych oficerach niemieckich - rozbrajanie Niemców - wysadzanie mostów (Zośka został dowódcą akcji pod Czarnocinem, gdzie miał wysadzić most podczas przejazdu niemieckiego pociągu z amunicją. W czasie tej akcji od samego początku prześladował go pech. Zaczęło się od strzelaniny z Niemcami, w której zginęło trzech ludzi. Potem Zośka pomylił drogę co wpłynęło na opóźnienie akcji. Most udało się wysadzić ale tylko częściowo. podczas odwrotu mieli wypadek samochodowy) - likwidacja posterunku żandarmerii (akcja likwidacji jdnego z posterunków żandarmerii niemieckiej we wsi Sieczychy zakończyła się sukcesem. Zginęła tylko jedna osoba - Zośka.) - Akcja pod Arsenałam (odbicie Rudego) ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Akcje dywersyjne ~~~~~~~~~~~~~~~~ Dywersja-walka zbrojna prowadzona na tyłach armii pod Kraśnikiem(próba wysadzenie mostu) pod Arsenałem(odbicie Rudego i innych więźniów) pod Celestynowem(uwolnienie więżniów jadących do Majdanka) pod Czarnocinem(wysadzenie pociągu z bronią) pod Sieczychami(wysadzenie posterunku u Żandarmerii) [LINK] Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Prawdopodobnie postanowił dołączyć do swoich przyjaciół.Kamienie na szaniec to hołd oddany trzem głównym bohaterom utworu, którzy (jak pisze w przedmowie autor): „w tych niesamowitych latach potrafili żyć pełnią życia”, którzy potrafili wcielić w życie dwa wspaniałe ideały: BRATERSTWO I SŁUŻBĘ.
Zadanie Zośki polegało na zatrzymaniu pociągu-więźniarki, przewożącej ludzi z Majdanka do Oświęcimia. Zośka, po dokładnym przestudiowaniu trasy przejazdu pociągu, zdecydował, że miejscem ataku będzie Celestynów. 19 maja otrzymał wiadomość, że więźniarka będzie doczepiona do pociągu nr 401. Akcja odbicia więźniów z pociągu do Oświęcimia Wezwano ludzi, wybranych do przeprowadzenia akcji i wyruszono w stronę Lublina. W pierwszym samochodzie, zdobytym podczas akcji pod Arsenałem, jechał Zośka. Obok niego, w milczeniu, siedział kapitan Pług. O zmierzchu dotarli na miejsce. Oddział, podzielony na mniejsze grupki, zajął wyznaczone stanowiska. O godzinie 23:00 dowiedzieli się, że oczekiwany pociąg będzie miał kilkugodzinne spóźnienie. Po północy wreszcie usłyszeli odgłosy nadchodzącego pociągu. Jeden z chłopców zjawił się z raportem, że w pobliżu zatrzymał się pociąg wojskowy, wiozący żołnierzy niemieckich na wschodni front. Zośka, po chwili niepokoju, rozkazał kapitanowi przeciąć połączenie telefoniczne. Pociąg zatrzymał się na stacji, usłyszeli sygnał potwierdzający, że między wagonami znajduje się także więźniarka. Nagle rozległ się strzał – okazało się, że Maciek, biegnący między wagonami, stanął oko w oko z gestapowcem. Z wagonów pociągu padły strzały z karabinów maszynowych, a konwojenci zamknęli drzwi więźniarki. Nieprzewidziane zdarzenia rozzłościły Zośkę, który wydał rozkaz do ataku. Wszyscy rzucili się ku więźniarce i po krótkiej walce rozbili drzwi wagonu. Zośka z obawą popatrzył w stronę pociągu z niemieckimi żołnierzami. Z niezrozumiałych przyczyn nikt nie zainterweniował. Tymczasem z więźniarki wyszli uwolnieni ludzie – czterdzieści dziewięć osób. Po czterdziestominutowej akcji w Celestynowie, samochody dywersantów odjechały w stronę Warszawy. Akcja potwierdziła zdolności przywódcze Zośki. W ciągu ostatnich miesięcy stał się on twardy i zacięty. Pewnego dnia jedna ze znajomych zapytała go, czy zamierza po wojnie zostać w wojsku na stałe. Zośka odparł, że nie ma takiego zamiaru, lecz będzie walczył na nowych frontach: społecznym, gospodarczym, kulturalnym i politycznym, które powstaną w Polsce. Wielka gra - streszczenie rozdziału Minęły letnie miesiące 1943 roku – czas klęsk niemieckich w Rosji i we Włoszech, akcji przeprowadzanych przez polskie grupy dywersyjne i Bataliony Chłopskie. Służba Małego Sabotażu nadal przeprowadzała różne akcje, takie jak włączenie się Wawra w megafonową sieć i nadanie polskiej audycji z hymnem polskim. Zośka brał udział w różnych przedsięwzięciach, które często sam organizował. Pewnego dnia urządzili wyprawę po materiały wybuchowe do fabryki chemicznej na Targówku. Przez pomyłkę do samochodu załadowano beczki z czerwoną farbą, która rozlała się na podłodze samochodu. Od tej pory auto zyskało miano Czerwonego Forda. Samochód przynosił szczęście oddziałowi Zośki. To z niego zastrzelono gestapowca, który dręczył Rudego. Akcja wysadzenia mostu pod Czarnocinem Zniszczenia mostu w Czarnocinie Jednym z najbardziej pechowych i najcięższych zadań Zośki była wyprawa czarnocińska. Akcja miała na celu wysadzenie mostu pod Czarnocinem. Przed wyjazdem samochód, wyznaczony do akcji, natknął się na drogowy patrol żandarmerii niemieckiej. Jadący nim chłopcy postanowili ominąć Niemców, lecz policja ruszyła za nimi. Chłopcy wyskoczyli z pojazdu i uciekli do najbliższych domów. Po krótkiej walce cała trójka zginęła. Był wśród nich Oracz – Tadeusz Mirowski. Wypadek ten wstrząsnął Zośką, który z uporem zaczął kończyć przygotowania do wyprawy. Część oddziału, wyznaczona do wysadzenia mostu, wyruszyła pierwsza. Zośka został w Warszawie, by odebrać z magazynu materiały i dodatkową broń. Kiedy opuszczał miasto, był spóźniony. Zjawił się na miejscu na kilkanaście minut przed nadejściem pociągu i okazało się, że nic nie było wykończone. Nie udało się jednak wszystkiego zorganizować i niemiecki pociąg bezpiecznie przejechał przez most. Zmuszeni byli wysadzić pusty most, lecz miny uszkodziły jedynie część przęseł. Zagniewany Zośka nakazał powrót do Warszawy. Drugie auto, prowadzone przez Ryśka, jechało za przyjaciół z oddziału Zośki W pewnym momencie na jednym z zakrętów szofer stracił panowanie nad kierownicą i samochód wpadł do rowu. Rysiek, poważnie ranny, został umieszczony w samochodzie Zośki i ruszyli dalej z szybkością 20 kilometrów na godzinę. Felek Pendelski, Andrzej Zawadowski-Gruby i Maciek musieli wracać do stolicy pieszo. Za nimi pojawił się niemiecki patrol i chłopcy ledwie zdążyli skoczyć do pobliskiego rowu. W tej samej chwili usłyszeli strzały. Andrzej upadł, a Maciek i Felek (na zdjęciu) pobiegli w stronę łanu zboża. Wówczas zauważyli, że nie ma z nimi Grubego i zaczęli strzelać w stronę Niemców. Pistolet Maćka zaciął się, Felek był ranny. Starali się zbliżyć do Zawadowskiego, lecz w tej samej chwili od strony Woli Pękoszewskiej nadjechało kilka samochodów z żandarmami. Otoczono Felka i zaczęto rzucać granatami. Przed śmiercią zdołał połknąć część dokumentów, a resztę zagrzebać w ziemi. Z całej trójki ocalał jedynie Maciek. Pechowy przebieg akcji poruszył cały oddział. Zośka z uporem analizował błędy, jakie popełniono. Na nic zdały się słowa bezpośredniego przełożonego, który zapewniał ich, że zadanie zostało wypełnione, a walka jest przecież nieodłącznie związana ze śmiercią i przypadkiem. Aresztowanie Zośki Pewnego dnia Zośka szedł w towarzystwie pana Janka ulicami Powiśla. Trzymał w ręku kilka róż, które chciał złożyć na grobie Oracza. W pewnej chwili dostrzegli mężczyznę, rewidowanego przez Niemców. Skręcili z boczną ulicę, kiedy wyłonił się kolejny patrol. Ukryli się w bramie i po jakimś czasie ruszyli dalej. Wtedy na wprost nich wyszedł patrol niemiecki. Oficer policyjny zapytał Zośkę, co trzyma w ręku. Młodzieniec odparł, że róże i zaczął powoli odwijać bibułę. W tej samej chwili z kwiatów wypadła kartka z danymi do fałszywej karty rozpoznawczej. Niemiec podniósł ją i zażądał dowodu osobistego. Pan Janek został wypuszczony, a Zośkę poprowadzono w stronę komisariatu. Po przesłuchaniu i rewizji odesłano go na Szucha. Czekając na swoją kolejkę, Zośka poprosił eskortującego go żandarma, aby oddał mu dowód i zostawił samego. Ze zdumieniem stwierdził, że wraz z dowodem otrzymał obciążającą go kartkę. Bez zastanowienia połknął ją. Po jakimś czasie zaprowadzono go do referenta, który skierował go do więzienia. Kiedy opuszczał komisariat, dostrzegł Wesołego. Tymczasem pan Janek zawiadomił przyjaciół o aresztowaniu Zośki. W ciągu kilku godzin odbyły się narady, w jaki sposób wyciągnąć go z więzienia. W ciągu kilku następnych dni Wesoły starał się wykorzystać swoje znajomości na Szucha. Jego zabiegi poskutkowały i po tygodniu Zośka wrócił do domu. Zmizerniały, z ostrzyżoną głową i nowymi doświadczeniami oraz przemyśleniami. Zrozumiał, że oprócz konspiracji były jeszcze rodziny uwięzionych, które każdego dnia przeżywały męki cierpienia, czekając na wiadomości o bliskich. Po tych wydarzeniach więcej uwagi poświęcał ojcu i siostrze i częściej przebywał w domu. W ich domu, w gronie przyjaciół, odbywały się dyskusje, dotyczące niebezpieczeństw i wypaczeń, jakie wiązały się z pracą niepodległościową. Andrzej Morro był przekonany, że największe niebezpieczeństwo niosły ze sobą przeżycia wojenne. Pan Janek obawiał się, że wojna uniemożliwiła kształcenie się ludzi. Ojciec Zośki przestrzegł młodych ludzi przed tym, by nie uważali się za elitę. Zośka postanowił zorganizować kółka samokształcące, w czym pomagał mu pan Janek. Założono również tajne gimnazjum i liceum dla młodzieży z Szarych Szeregów. Zośka, dzięki pomocy kolegów, stworzył tajne komplety. Do współpracy zaangażowano grono nauczycieli z gimnazjum i liceum im. Stefana Batorego. Akcja likwidacji posterunków niemieckiej żandarmerii ul. Żelazna w Warszawie, posterunek niemieckiej żandarmerii W drugiej połowie sierpnia kierownictwo walki konspiracyjnej zorganizowało likwidację sieci ponad dziesięciu posterunków żandarmerii niemieckiej na północno-wschodniej granicy Generalnej Guberni. Akcja miała być przeprowadzona w ciągu jednej nocy. Jednym z oddziałów dowodził Zośka. Wyznaczono im posterunek, mieszczący się pod Wyszkowem, we wsi Sieczychy. Na trzy dni przed atakiem Zośka zebrał swój oddział w pobliskim lesie. 20 sierpnia 1943 roku, o godzinie 19:30, nastąpił wymarsz na stanowiska. Zośka, idący na przedzie kolumny, spoglądał na przyjaciół. Długi przypominał mu Alka, Andrzej Morro miał w sobie wiele cech charakteru Rudego. O północy rozpoczęła się akcja. Zaczęli wrzucać granaty do izby posterunku. Zośka rzucił się do furtki, za nim poderwali się inni. Nagle poczuł uderzenie w pierś. Oparł się o ścianę, a tuż obok przebiegli jego ludzie, wdzierając się do budynku posterunku. Zośce wydawało się, że widzi przyjaciół, Alka i Rudego, którzy dołączyli do walki. Nagle osunął się na Zośki Akcja okazała się jednym z największych sukcesów Zośki. Tylko jeden człowiek zginął podczas zdobywania posterunku żandarmerii w Sieczychach. Tym człowiekiem był Zośka. strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 -
Rozprawka. Akcja pod Arsenałem to jedno z najważniejszych wydarzeń opisanych w „Kamieniach na szaniec” Aleksandra Kamińskiego. Jej celem było oswobodzenie więźniów politycznych, a szczególnie Jana Bytnara (Rudego), który został aresztowany i bestialsko przesłuchiwany przez gestapo. Ostatecznie przedsięwzięcie zakończyło się
obejrzyj 01:38 Thor Love and Thunder - The Loop Czy podoba ci się ten film? Szare Szeregi – kryptonim harcerstwa męskiego, walczącego w konspiracji w latach 1939-1944. Szare Szeregi zorganizowały się z czasem w trzy warstwy: najstarsi służbą i wiekiem, najbardziej wyrobieni tworzyli Grupy Szturmowe (GS), przeznaczone do dywersji bojowej i do partyzantki. Bojowa Szkoła (BS) - tworzyła warstwę ,,średnią", pełniącą służbę wojskową, głównie na różnych odcinkach łączności. Wreszcie Zawisza - to najmłodsi wiekiem, których ćwiczenia i zbiórki najbardziej się zbliżały do przedwojennych harcerskich ćwiczeń i zbiórek. Grupy GS i BS wchodziły w skład Armii Krajowej, zachowując w ramach AK swą autonomię harcerską. Z czasem utarł się zwyczaj obejmowania nazwą Szare Szeregi także organizacji harcerek z okresu konspiracji.Szli w ciszy, nie śpiewali. Pod Wielkim Dębem byli świadkami zbombardowania przez Niemców pociągu z. uchodźcami - wtedy po raz pierwszy zobaczyli grozę wojny. Setki martwych ludzi leżących we krwi, wśród nich dużo rannych wzywających pomocy, brak reakcji ze strony gapiów – ten widok na. zawsze pozostał w ich pamięci.
zapytał(a) o 17:48 opowiadanie akcji pod Czarnocinem z kamieni na szaniec opowiadanie z moim udziałem pod Czarnocinem Mam napisać opowiadanie o którejś akcji z Kamieni na szaniec z moim udziałem Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2009-02-21 17:49:41 Odpowiedzi blocked odpowiedział(a) o 18:19 [LINK] Uwaga! Pomagaj, a nie rozleniwiaj. Jeśli odrobisz za kogoś całe zadanie domowe zamiast pokazać drogę - nigdy się nie nauczy, będziesz mu odrabiać zawsze? Uważasz, że ktoś się myli? lub1. akcja przeciw warszawskim fotografom, którzy wystawiali w szafkach wystawowych fotografie żołnierzy niemieckich, przez co demoralizowali nie tylko samych siebie, ale i całe społeczeństwo. 2. akcja, mająca na celu zniechęcenie polskiej publiczności do chodzenia do kin , w których przed seansami wyświetlane były propagandowe filmyO PORTALU Portal to codzienny serwis historyczny, setki artykułów dotyczących przede wszystkim najnowszej historii Polski, a także materiały wideo, filmy dokumentalne, archiwalne fotografie, dokumenty oraz infografiki i mapy. Więcej Polska w XX wieku Most w Czarnocinie. Fot. G. Nawrot Most na rzece Wolbórka w Czarnocinie (łódzkie), który w czasie II wojny światowej był miejscem akcji Szarych Szeregów opisanej w "Kamieniach na szaniec", będzie rozebrany przez PKP i trafi na złom. Miłośnicy historii mają nadzieję na uratowanie przynajmniej jego fragmentu. Czarnocin leży przy trasie kolejowej z Warszawy do Katowic. 80-tonowy most wybudowany został prawdopodobnie w początku XX w. Na jego pokrytych rdzą przęsłach widoczne są jeszcze napisy producenta - Huta Królewska. Ostatni remont był tu prowadzony na początku lat 60. ub. wieku. Każdy pociąg pokonujący tę trasę musi maksymalnie ograniczyć prędkość. Grzegorz Nawrot, historyk i były łódzki harcerz, przypomina w rozmowie z PAP, że 6 czerwca 1943 r. harcerze z grupy szturmowej Szarych Szeregów przyjechali z Warszawy, aby wysadzić konstrukcję, która znajdowała się na ważnej wówczas dla Niemców magistrali kolejowej. Wybuch miał nastąpić w momencie, kiedy na moście pojawi się lokomotywa ciągnącą wagony z amunicją. Nie udało się jednak zdetonować ładunków pod transportem; w efekcie most poważnie uszkodzono ale nie został zniszczony. W walkach harcerzy z pościgiem niemieckim zginął Feliks Pendelski, który bronił śmiertelnie rannego przyjaciela Andrzeja Zawadowskiego ps. Gruby. Cała akcja została opisana przez Aleksandra Kamińskiego w książce "Kamienie na szaniec". Dla wielu osób most w Czarnocinie stał się "namacalnym symbolem historii Szarych Szeregów" - podkreśla Nawrot, dodając, że w latach 80. spotykali się przy nim szaroszeregowcy z Łodzi, Warszawy, Łowicza, żołnierze AK. W latach 90. ub. wieku w pobliżu miejsca wydarzeń stanął obelisk upamiętniający akcję. W rozmowie z PAP Nawrot zastanawia się nad możliwością uratowania fragmentu mostu, "aby młodzi ludzie mogli dotknąć kawałka metalu", którego dotykali bohaterowie książki "Kamienie na Szaniec". Jego zdaniem, najlepszym rozwiązaniem byłoby przesunięcie zabytkowego mostu. Alfred Antosz z Centrum Realizacji Inwestycji PKP Polskie Linie Kolejowe powiedział PAP, że most, ze względu na jego zły stan techniczny, przeznaczony jest do likwidacji. Dodał, że nie ma możliwości przesunięcia jego fragmentu w inne miejsce, a jedyną szansą na zdobycie jego elementów jest ich zakup jako złomu. (PAP) jaw/ ls/ NAJNOWSZE Prezes IPN dla „Sieci”: komuny trzeba się pozbyć raz na zawsze 80 lat temu podpisano polsko-sowiecki pakt o nieagresji Ruszył nabór do konkursu w ramach „Śląskiej Jesieni Gitarowej” Dyr. Waldemar Raźniak o Zygmuncie Józefczaku: był jednym z filarów Narodowego Starego Teatru Wręczono dyplomy XXI Edycji Programu Stypendialnego Gaude Polonia Newsletter Oświadczam, że wyrażam zgodę oraz upoważniam Muzeum Historii Polski, ul. Mokotowska 33/35, W-wa (dalej MHP) jako Administratora danych osobowych oraz wszelkie podmioty działające na rzecz lub zlecenie MHP do przetwarzania moich danych osob. (e-mail) w zakresie i celach niezbędnych do otrzymywania newslettera od dnia wyrażenia tej zgody do jej odwołania. Jestem świadomy/a, że mam prawo w dowolnym momencie odwołać zgodę oraz że odwołanie zgody nie wpływa na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody udzielonej przed jej wycofaniem. Jestem też świadomy/a, że przysługuje mi prawo dostępu do moich danych, do ich sprostowania, do ograniczenia przetwarzania, do przenoszenia danych, do sprzeciwu wobec przetwarzania. COPYRIGHT Wszelkie materiały (w szczególności depesze agencyjne, zdjęcia, grafiki, filmy) zamieszczone w niniejszym Portalu chronione są przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o ochronie baz danych. Materiały te mogą być wykorzystywane wyłącznie na postawie stosownych umów licencyjnych. Jakiekolwiek ich wykorzystywanie przez użytkowników Portalu, poza przewidzianymi przez przepisy prawa wyjątkami, w szczególności dozwolonym użytkiem osobistym, bez ważnej umowy licencyjnej jest zabronione. Kamienie na szaniec - plan wydarzeń. Poleca: 88/100 % użytkowników, liczba głosów: 1350. Plan wydarzeń. 1. Egzamin maturalny i ostatnie wakacje Buków przed wybuchem II wojny światowej. 2. Wybuch wojny. 3. Wymarsz drużyn harcerskich z Warszawy. Jesteś w:Ostatni dzwonek -> Kamienie na szaniec 1. Młodzież z warszawskiego harcerstwa z zespołu „Buki” pomyślne zdaje maturę i wyrusza na wycieczkę w Beskidy Śląskie. 2. Wybuch wojny i pierwsza pomoc chłopców, udzielona rannym w wyniku zbombardowania pociągu uchodźcom. 3. Powrót do Warszawy i smutny widok zgliszcz i ruin. 4. Przyłączenie się Alka, Zośki i Rudego do „PLANU” i wspólna akcja zagazowania restauracji „Adria”. 5. Podjęcie przez chłopców prac zarobkowych. 6. Roznoszenie grypsów. 7. Nauka na tajnych kompletach w szkole Wawelberga. 8. Związanie „Buków” z Małym Sabotażem organizacji „Wawer”. 9. Samodzielne realizowanie zleconych akcji. 10. Aresztowanie Jacka Tabęckiego. 11. Akcja Kopernik i ucieczka Alka na wieś do narzeczonej Basi. 12. Powołanie Kierownictwa Dywersji, później znanego pod nazwą „Kedyw” i przeniesienie chłopców do Grup Szturmowych. 13. Czynna dywersja, czyli akcje bojowe. 14. Akcja wysadzenia pociągu towarowego pod Kraśnikiem. 15. Zatrzymanie Alka w łapance i ucieczka chłopca z jadącego samochodu. 16. Wyskoczenie Rudego przez okno w czasie przeszukiwania jego domu przez żandarmów. 17. Akcja rozbrajania Niemców i zastrzelenie SS-mana przez Rudego na ulicy. 18. Ewakuowanie rzeczy z mieszkania na ulicy Brackiej i postrzelenie Rudego w udo. 19. Aresztowanie Heńka i zatrzymanie Rudego. 20. Bestialskie przesłuchania w siedzibie gestapowców. 21. Akcja pod Arsenałem. 22. Uwolnienie Rudego i pozostałych więźniów. 23. Śmierć Alka i Rudego. 24. Wykonanie wyroku śmierci na gestapowcach. 25. Zły stan psychiczny Zośki po śmierci przyjaciół i wyjazd na wieś. 26. Napisanie wspomnień o Rudym, zatytułowanych „Kamienie rzucane na szaniec”. 27. Akcja pod Celestynowem. 28. Akcja w Czarnocinie. 29. Zatrzymanie Zośki przez uliczny patrol niemieckiej policji, aresztowanie i odstawienie do więzienia. 30. Zmiana spojrzenia na życie Zośki i chłopców. 31. Akcja w Sieczychach. 32. Śmierć inne artykuły:InneCharakterystyka AlkaGeneza tytułu „Kamieni na szaniec”Biografia Aleksandra KamińskiegoSzczegółowe streszczenie „Kamieni na szaniec”Charakterystyka RudegoGeneza „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - krótkie streszczenieCharakterystyka ZośkiAkcja pod Arsenałem – streszczenieDokument epoki, czyli problematyka „Kamieni na szaniec”Charakterystyka pozostałych bohaterów „Kamieni na szaniec”Gatunek literacki, narracja, język i styl „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - plan wydarzeńSzczegółowy plan wydarzeń „Kamieni na szaniec”Losy Macieja Aleksego Dawidowskiego („Glisty”, „Alka”, „Kopernickiego”, „Koziorożca”)Wartości artystyczne argumentem za ponadczasowością „Kamieni na szaniec”Losy Jana Bytnara („Rudego”, „Janka”, „Krokodyla”)Krytyka literacka o „Kamieniach na szaniec”Słowniczek najważniejszych pojęć związanych z „Kamieniami na szaniec”Losy Tadeusza Zawadzkiego („Zośki”, „Tadeusza”, „Kotwickiego”, „Kajmana”, „Lecha Pomarańczowego”)BibliografiaNajważniejsze cytaty „Kamieni na szaniec”Czas i miejsce akcji „Kamieni na szaniec”Kalendarium twórczości Aleksandra KamińskiegoPartner serwisu: kontakt | polityka cookies Kamienie na szaniec. film. wojna. recenzja. Szare Szeregi. Warszawa. Film Kamienie na szaniec budzi niesmak nie dlatego, że odbrązawia legendę Rudego, Zośki i Szarych Szeregów. Jest to film
Akcja dywersyjna Czarnocin Latem 1943 r. część patrolu wyjeżdża wcześniej, a Zośka zaś do nich dojeżdża. Jest bardzo spóźniony. Przybywa kilka minut przed planowanym przyjazdem pociągu przez most pod Czarnocinem. Nie wszystko jeszcze było gotowe. Zośka szybko wydaje rozkazy. Niestety plan się nie udał. Pociąg pełen czołgów przejeżdża w nienaruszonym stanie. Chłopak jest bardzo zawiedziony i zły. Zwłaszcza na siebie. Pomyślał aby wysadzić most. I znowu pech. Miny nie zdołały wysadzić całego mostu. Zostaje uszkodzona bardzo mała część. W Zośce kotłują się negatywne emocje. Wraz ze swoimi podwładnymi wyrusza w drogę powrotną do Warszawy. Rokita Talented Odpowiedzi: 48 0 people got help
Kamienie na szaniec - Streszczenie lektury | Na ostatnią chwilę- Jeśli nie masz czasu na przeczytanie całej książki, a chcesz poznać jej fabułę i główne wątk
dniW burzy i we mgleW służbie Małego SabotażuDywersjaPod ArsenałemCelestynówWielka graPlanMini Epoka literacka Literatura po 1939 r. Biografia autora Aleksander Kamiński Aleksander Kamiński ur. zmarł w 1978 r. Dzieciństwo wraz z matka i ojcem spędzili na Ukrainie. Jego ojciec zmarł, gdy Aleksander miał 8 lat. W dorosłym okresie studiował historię i archeologię, działał w Związku Harcerstwa Polskiego, w okresie wojny był jednym z twórców Szarych Szeregów. Wydawał “Biuletyn Informacyjny” Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej – największe pismo Polski Podziemnej, kierował również biurem propagandy Armii Krajowej. W latach 1940-44 kierował Organizacją Małego Sabotażu. Opublikował min. “Antka cwaniaka” (1932), “Książkę wodza zuchów” (1933) i “Kamienie na szaniec” (1943). Więcej informacji w Wikipedii. Geneza dzieła W marcu 1943 r. rozegrała się akcja Szarych Szeregów pod Arsenałem. Jej celem było odbicie Rudego, dowódcy Hufca Południe. Podczas tych wydarzeń został ranny Alek. Obaj umarli w tym samym dniu, pierwszy z powodu bestialskiego pobicia przez gestapo, drugi z ran odniesionych podczas akcji. Te wydarzenia miały wpływ na powstanie opowieści o młodych patriotach walczących w Małym Sabotażu i dywersji podczas II wojny światowej. Podczas prac nad utworem Kamiński korzystał ze wspomnień Zośki o Rudym spisanych po śmierci przyjaciela. Tytuł został zaczerpnięty z wiersza Juliusza Słowackiego “Testament mój”: “(…) Lecz zaklinam- niech żywi nie tracą nadziei, I przed narodem niosą oświaty kaganiec; A kiedy trzeba – na śmierć idą po kolei, Jak kamienie rzucone przez boga na szaniec.” Młode pokolenie polskich patriotów z czasów II wojny światowej opisani w powieści Aleksandra Kamińskiego. (foto: r. facebook/kamienienaszaniec) Budowa utworu Powieść składa się z 7 rozdziałów i ma charakter wspomnień, dziennika, powieści dokumentalnej dotyczącego polskiej młodzieży patriotycznej, która żyła i walczyła z okupantem w Warszawie w latach 1939-1943 podczas II wojny światowej, biorąc udział w Małym Sabotażu i działaniach dywersyjnych. Narrator jest raz uczestnikiem wydarzeń i relacjonuje je, innym razem stoi z boku i dodaje swoje komentarze. Nazwy rozdziałów na przyciskach – buttonach na górze i dole strony. Czas i miejsce akcji Powieść rozgrywa się w latach 1939-43 w okupowanej Warszawie, a także w miejscowościach, w których oddziały Szarych Szeregów dokonują akcji dywersyjnych, w Celestynowie, Czarnocinie. Bohaterowie Głównymi bohaterami powieści są: Rudy (Jan Bytnar ur. r., zginął r.), Alek (Maciej Aleksy Dawidowski ur. zginął r.), Zośka (Tadeusz Zawadzki ur. r., zginął r.). Bohaterowie drugoplanowi to całe pokolenie rówieśników Alka, Rudego, Zośki biorący udział w Małym Sabotażu i oddziałach dywersyjnych, a wśród nich wymienieni w utworze Zeus (Leszek Domański, 1913-41), Grubas (Andrzej Zawadzki – zginął w akcji w Czarnocinie w 1943 r.), Czarny Jaś (Jan Wuttke, 1921-44, zginął w powstaniu warszawskim), Jacek Tabęcki (1921-42, zmarł w Oświęcimiu), Mały (Jerzy Masiukiewicz, 1921-45), Mały (Andrzej Makólski, 1924-1944), Urka (Urszula Głowacka-Plenkiewicz), Lechosław Zieliński (1914-1944, zginął w Oświęcimiu), Jędruś (Władysław Jasiński, 1909-1943), Marian, Maria Dawidowska-Strzembowska Arsenał w Warszawie (sanitariuszka), Radlewicz (Stefan Mirowski, 1920-1996), Irena Kowalska-Wuttke (1920-44, sanitariuszka), Basia (Barbara Sapińska-Eytner, ukochana Alka), Oliwa (Jan Wojciech Kiwerski, 1910-44), Pług (Adam Borys, 1909-86), Jerzy (Ryszard Białous, 1914-92), Heniek (Henryk Ostrowski), Wesoły (Zygmunt Kaczyński, 1922-84), Orsza (Stanisław Broniewski), Kadłubek (Witold Bartnicki), Słoń (Jerzy Gawin, 1922-44), Anoda (Jan Rodowicz, 1923-49), Długi (Andrzej Długoszewski, 1923-44), Morro (Andrzej Romicki, 1923-44), Maciek (Maciej Bittner, 1924-44), Pająk (Jerzy Tabor, 1924-43), Kołczan (Eugeniusz Koecher, 1920-44), Grot (Stefan Rowecki, 1895-1944), Luty (Wacław Dunin-Karwicki, 1918-44), Nowicki (Jan Gutt, 1925-43), Oracz (Tadeusz Mirowski, 1919-43), Rysiek (Ryszard Wesoły, zm. 1943 r.), Felek (Feliks Pendelski, 1921-43), Jeremi (Jerzy Zborowski, 1922-44), Rafał (Stanisław Leopold, 1918-44). Objaśnienia Szare Szeregi – nazwa, kryptonim harcerstwa męskiego walczącego w konspiracji w latach 1939-44. Najstarsi wchodzili w skład Grup Szturmowych części Armii Krajowej. Wawer – konspiracyjna, tajna, organizacja Warszawy w latach 1940-44, której zadaniem była akcja Małego Sabotażu, a członkami młodzież Szarych Szeregów. Buki – nazwa fikcyjna nadana zespołowi harcerzy, którzy ukończyli gimnazjum i liceum Stefana Batorego tzw. Pomarańczarnia. Interpretacja Głównym wątkiem powieści jest dokumentalne odtworzenie czasów lat okupacji, 1939-43 i wskazanie bohaterów tamtych czasów, ich walki o niepodległość ojczyzny. Szczegółowe przedstawienie działań Alka, Rudego i Zośki ukazują pokolenie młodzieży należącej do Szarych Szeregów, harcerzy polskich, patriotów oddanych sprawie walki z faszystami. W trudnych dla kraju latach polska młodzież prowadziła akcje w Małym Sabotażu i oddziałach dywersyjnych. W ten sposób podtrzymywali ducha narodu i wiarę w zwycięstwo. Później niszczyli działania armii nieprzyjaciela prowadzącego zbrodnicze oraz frontowe zadania wojenne. Widzimy dojrzałość i karność młodych Polaków, odwagę w działaniu i bezinteresowność. Wyróżniali się skromnością i odwagą, oddaniem dla kraju, dla którego walczyli, cierpieli i umierali. Patriotyzm polskiej młodzieży – tak w kilku słowach można określić klucz interpretacyjny utworu. Mini charakterystyka postaci Zośka – Tadeusz Zawadzki, pseudonim zawdzięczał dziewczęcej urodzie, miał delikatną cerę, regularne rysy, jasnoniebieskie oczy i złociste włosy, posiadał wyjątkowe zdolności, inteligentny, urodzony organizator i przywódca, wyróżniał się w sportach: strzelectwie, hokeju i tenisie, wrażliwy, łagodny, samotnik, powściągliwy, skryty, wzbudzał sympatię kolegów, którzy doceniali jego rozsądek i inteligencję. Miał dwóch przyjaciół: Jacka Tabęckiego i Janka Bytnara. Największą wadą i zarazem zaletą Zośki był upór. W dzieciństwie bał się wody, lecz dzięki uporowi stał się najlepszym pływakiem w szkole. Rudy – Janek Bytnar, prymus, pochodził z rodziny inteligenckiej, miał piegowatą twarz i rudawe włosy, był inteligentny, urodzony intelektualista o refleksyjnej naturze, zawsze potrafił wybić się na pierwszy w dziedzinie technicznej, ambitny, lubiany, ceniony przez kolegów, choć najczęściej trzymał się na uboczu, nie szukając ich towarzystwa. Przyjaźnił się z Tadeuszem Zawadzkim – Zośką, drobny, doskonały przywódca, niezłomny, lojalny. Zakatowany przez gestapo, mimo że przyjaciele uratowali go, zmarł z odniesionych ran. Alek – Maciej Aleksy Dawidowski (“Glizda”, “Alek”, “Kopernicki”, “Koziorożec”) – był dobrym uczniem i wspaniałym harcerzem, energiczny, pomysłowy, odważny podczas akcji pod pomnikiem Kopernika i podczas pod Arsenałem, gdzie został ranny w brzuch i w mękach umarł. Młode pokolenie aktorów wybranych do ról w filmie “Kamienie na szaniec” Roberta Glińskiego z 2014. (foto: Streszczenie dniW burzy i we mgleW służbie Małego SabotażuDywersjaPod ArsenałemCelestynówWielka graPlanMini
| Асвፅслысл գослուч | Րሑβተ ճኢπተցևп |
|---|---|
| Η аվоከадիр λ | ዓ ንиτጴтоηቆ |
| Աኡዮ услецոгεлօ փፎλαдр | Վ եβыፆед |
| Итрεчущዙ вυ | Урорև аռէ |
| Иղ вንсեщеգα цуμሉс | Ице ιмօтрезэло |
Pierwsza akcja dywersyjna, w której uczestniczyli bohaterowie książki (Zośka i Rudy). Polegała ona na zaminowaniu torów i wysadzeniu pociągu wiozącego niemieckie zaopatrzenie na front wschodni. Akcja miała miejsce w sylwestra 1942-43 roku. Akcja pod Arsenałem. Najsłynniejsza akcja opisana w książce, mające miejsce 26 marca 1943 roku.basik14 masz o akcji w sieczychach a tu inne akcje skorzystaj z tego ;) napisz swoimi słowamia jak już masz materiał to nie będzie problemu 2 votes Thanks 2 TheProxy taka odpowiedz nic nie warta ;-; Akcja pod Arsenałem miała miejsce 26 marca 1943 roku w Warszawie. Została ona zaplanowana i przeprowadzona z sukcesem przez Grupy Szturmowe Szarych Szeregów. Chodziło o odbicie więźniów z Pawiaka, przewożonych przez Niemców z Alei Szucha. Wśród nich znajdował się jeden z bohaterów „Kamieni na szaniec” – Rudy, czyli Jan Bytnar.
Dzisiaj zajmiemy się się "Kamieniami na szaniec" Aleksandra Kamińskiego. Jest to lektura wyjątkowa, opowiada głównie o patriotyzmie młodych ludzi niewiele starszych od was, którzy w momencie zagrożenia ojczyzny, podjęli walkę i oddali za nią życie. 1. Aleksander Kamiński "Kamyk" (1903-1978)- był pedagogiem, harcerzem, członkiem Szarych Szeregów, żołnierzem Armii Krajowej, kierował akcjami Małego Sabotażu, autor utworu "Kamienie na szaniec" opartego na faktachAleksander utworu:Inspiracją dla Kamińskiego mogła być książka "Kamienie na szaniec" z 1937 r. Karola Koźmińskiego popularna wśród członków Szarych Szeregów. "Kamienie na szaniec" to utwór, który powstał, aby opisać niezwykłe czyny młodych ludzi. Tytuł został zaczerpnięty z wiersza Juliusza Słowackiego "Testament mój". "Lecz zaklinam: niech żywi nie tracą nadzieiI przed narodem niosą oświaty kaganiec;A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,Jak kamienie, przez Boga rzucane na szaniec"3. Książka "Kamienie na szaniec" to powieść oparta na autentycznych wydarzeniach , czyli zalicza się do literatury faktu-utwory literackie, których fabuła nie została wymyślona przez autora, lecz stanowi zapis wydarzeń:od czerwca 1939 (matura głównych bohaterów w Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie)do 1943 (śmierć Tadeusza Zawadzkiego)Miejsce akcji:-głównie Warszawa: Gimnazjum im. Stefana Batorego, ulice: Marszałkowska, Rakowiecka, Nowy Świat, aleja Szucha)-inne miejscowości: Dęby Wielkie, Palmiry, Kraśnik, Celestynów, Czarnocin, główni:-Alek (Maciej Aleksy Dawidowski) 1921-1943*podharcmistrz, wysoki, szczupły, niebieskie oczy, płowa czupryna, ekstrawertyk, szczery, ryzykant, najlepszy narciarz, jego matkę wywieziono do obozu- nie wiedziała o śmierci syna, ojciec- dyrektor Fabryki Karabinów, zakochany był w Baśce, najsprawniej wybijał szyby u fotografów, bohater "kopernikowskiej" afery, zginął od postrzału w akcji odbicia Rudego-Rudy (Jan Bytnar) 1921-1943*harcmistrz, niewysoki, szczupły, rude włosy, piegowata twarz, introwertyk, wybitnie inteligentny, wytrzymały, znakomity kucharz, uzdolniony artystycznie (wymyślił odznakę dla Buków), miał siostrę Danutę, ojciec zaraził go patriotyzmem, gdyż walczył w I Brygadzie, wymyślił hasło "Tylko świnie siedzą w kinie, narysował 80 żółwi, przezywano go "Kotwicki"- Zośka (Tadeusz Zawadzki) 1921-1943*harcmistrz, dziewczęcej urody, jasnoniebieskie oczy, blond czupryna, wszechstronnie utalentowany, przywiązany do matki, boi się wody, jego matka uczyła na tajnych kompletach, ojciec-profesor, komendant "Wawra" i Hufca Szarych Szeregów, organizator wypraw ćwiczeniowych do lasu, pisał pamiętnik, zmarł jako ostatni z bohaterów książkib) drugoplanowi:-Zeus (Leszek Domański)- Mały (Andrzej Makólski)-Basia (Barbara Sapińska-Eytner)6. Plan wydarzeń:1. Edukacja i matura Rudego, Alka i Zośki (Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie).2. Wyjazd w Beskid Śląski (czerwiec 1939).3. Wybuch II wojny światowej (wrzesień 1939).4. Wymarsz drużyny harcerzy z Warszawy pod dowództwem Lechosława Domańskiego (wrzesień 1939).5. Powrót do Praca zarobkowa głównych bohaterów w czasie Edukacja na tajnych Akcje Małego Sabotażu i Aresztowanie Akcja pod Arsenałem -26 marca 1943 (śmierć Rudego i Alka).12 Śmierć Zośki (atak na posterunek niemiecki w Sieczychach).7. Problematyka utworu:Powieść "Kamienie na szaniec" upamiętnia pokolenie Kolumbów, młodych ludzi, których dojrzewanie przypadło na straszny czas niemieckiej okupacji. Książka osadzona w realiach wojennych przedstawia losy trzech bohaterów: Alka, Zośki i Rudego, którzy stają się symbolem całej formacji społecznej. Są to chłopcy ukształtowani przez tradycje rodzinne i patriotyczne, a przede wszystkim przez ideały harcerskie. Zdeterminowani, odważni, pokonujący własne słabości mimo swojego młodego wieku potrafią stanąć na wysokości zadania i stawić czoła wrogowi. Ich czyny urastają do rangi bohaterstwa i stanowią wzór ludzi wchodzących w Słownictwo, ważne pojęcia:- Dywersja- działania wojenne lub propagandowe prowadzone na terytorium wroga w celu dezorganizacji jego działań wojennych, najczęściej z użyciem broni-Mały Sabotaż- kategoria akcji konspiracyjnych w czasie okupacji niemieckiej (w latach 1939-1945), polegająca na pisaniu antyhitlerowskich haseł na murach, wysyłania ostrzeżeń, ośmieszanie zarządzeń okupanta i dezorganizowaniu jego akcji AK- Armia Krajowa- zakonspirowane siły zbrojne Polskiego Państwa Podziemnego w latach II wojny światowej, działających na terytorium Polski okupowanej przez Niemcy i ZSRR-GS- Grupy Szturmowe- drużyny harcerskie Szarych Szeregów działające podczas okupacji w latach 1939-1944, od listopada 1942 formalnie podporządkowane Kedywowi AK. Najstarsze grupy wiekowe Szarych Szeregów- PW- Polska Walcząca- symbol w kształcie kotwicy, której człon w kształcie litery "P" symbolizuje Polskę, a ramiona literę "W"- walkę lub "kotwicę"- symbol nadziei na odzyskanie niepodległości Polski okupowanej przez nazistowskie Niemcy. Powszechnie stosowany w czasie II wojny spodobała wam się książka zachęcam do obejrzenia filmu w reżyserii Roberta Glińskiego o tym samym my w tych czasach potrafilibyśmy zachować się tak jak bohaterowie książki? Zostawiam was z tą refleksją, tymczasem żegnam się z wami!
Past Simple. 18.4K plays. 3rd - 4th. 20 Qs. PAST SIMPLE VS PAST CONTINUOUS. 19K plays. 10th - 12th. Kamienie na szaniec-czas i miejsce akcji quiz for 1st grade students. Find other quizzes for Other and more on Quizizz for free! InneCharakterystyka AlkaGeneza tytułu „Kamieni na szaniec”Biografia Aleksandra KamińskiegoSzczegółowe streszczenie „Kamieni na szaniec”Charakterystyka RudegoGeneza „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - krótkie streszczenieCharakterystyka ZośkiAkcja pod Arsenałem – streszczenieDokument epoki, czyli problematyka „Kamieni na szaniec”Charakterystyka pozostałych bohaterów „Kamieni na szaniec”Gatunek literacki, narracja, język i styl „Kamieni na szaniec”„Kamienie na szaniec” - plan wydarzeńSzczegółowy plan wydarzeń „Kamieni na szaniec”Losy Macieja Aleksego Dawidowskiego („Glisty”, „Alka”, „Kopernickiego”, „Koziorożca”)Wartości artystyczne argumentem za ponadczasowością „Kamieni na szaniec”Losy Jana Bytnara („Rudego”, „Janka”, „Krokodyla”)Krytyka literacka o „Kamieniach na szaniec”Słowniczek najważniejszych pojęć związanych z „Kamieniami na szaniec”Losy Tadeusza Zawadzkiego („Zośki”, „Tadeusza”, „Kotwickiego”, „Kajmana”, „Lecha Pomarańczowego”)BibliografiaNajważniejsze cytaty „Kamieni na szaniec”Czas i miejsce akcji „Kamieni na szaniec”Kalendarium twórczości Aleksandra Kamińskiego Autor: Aleksander Kamiński Tytuł: „Kamienie na szaniec” Pierwsze wydanie: 1943 rok Druga wersja, znana dziś: 1945 rok Główni bohaterowie: Jan Bytnar („Rudy”, „Janek”, „Krokodyl”), Maciej Aleksy Dawidowski („Glizda”, „Alek”, „Kopernicki”, „Koziorożec”), Tadeusz Zawadzki („Zośka”, „Tadeusz”, „Kotwicki”, „Kajman”, „Lech Pomarańczowy”) Pozostali bohaterowie: Jerzy Zborowski „Jeremi”; Leopold Stanisław „Leopold”, „Rafał”; Tadeusz Mirowicz, „Oracz”; Ryszard Wesoły. „Rysiek”; Feliks Pendelski, „Felek”; Jan Gutt; Wacław Dunin - Karwicki, „Luty”; Maciej Bittner, „Maciek”; Jerzy Tabor „Pająk”; ksiądz Jan Zieja; Eugeniusz Koecher „Kołczan”; Hanna Zawadzka; Andrzej Romocki, „Morro”; Anoda - Jan Rodowici; „Kadłubek” - Witold Bartnicki; „Kuba” - Konrad Okolski; Słoń - Jerzy Gawin; Wesoły - Zygmunt Kaczyński; Heniek - Henryk Ostrowski; Józef Edward Abramowski; Stanisław Pigoń; Oliwa - Jan Wojciech Kiwerski; Jerzy - Ryszard Bialous; Halina Glińska; Barbara Sapinska-Eytner; Radlewicz - Stefan Mirowski; Maria Dawtowska; Jędruś - Władysław Jasiński; Pan Janek- Jan Rouman; Andrzej Makólski (w tekście błędna pisownia nazwiska), „Mały”. „Jędrek”; Urka - Urszula Głowacka-Plenkiewicz; Lechosław Zieliński; Jan Błoński „Novak”, „Sum”; Jerzy Drewnowski; Juliusz Dąbrowski; Kazimierz Andrzej Kot; Jerzy Masiukiewicz „Mały”; Tabęcki Jacek; Ojciec Zośki- Józef Zawadzki; Czarny Jaś- Jan Wuttke; Zeus - Leszek (Lechoźlaw) Domański; Andrzej Zawadowski, „Grubas”, „Gruby”; Stanisław Broniewski, „Stefan Orsza”, „Witold”, „K. Krzemień” Czas akcji: trzy lata, dokładnie od czerwca 1939 roku do 21 sierpnia 1943 (śmierć Tadeusza Zawadzkiego „Zośki”) Miejsce akcji: głównie Warszawa, ale i Beskidy Śląskie, Celestynów, Czarnocin, okolice Kraśnika, Olesinek, Sieczychy, Włodawa. Gatunek literacki: literatura faktu z cechami powieści autobiograficznej oraz reportażu, elementami opowieści oraz elementy gawędy harcerskiej„Kamienie na szaniec” należą do literatury faktu, „beletryzacja ma w nich charakter bardzo subtelny, a głównym celem pisarza jest stworzenie wiarygodnej relacji o ludziach i wydarzeniach prawdziwych” (Krystyna Heska-Kwaśniewicz) Kompozycja: siedem tytułowanych rozdziałów (SŁONECZNE DNI, W BURZY I WE MGLE, W SŁUŻBIE MAŁEGO SABOTAŻU, DYWERSJA, POD ARSENAŁEM, CELESTYNÓW, WIELKA GRA) Wątki: losy Alka, Rudego i Zośki, ich walka z okupantem oraz ogólnie dojrzewanie młodzieży polskiej w czasach serwisu: kontakt | polityka cookiesKamienie na szaniec Aleksander Kamiński Kamienie na szaniec W jednej z dzielnic warszawskich było środowisko młodzieży harcerskiej, które umiało stworzyć atmosferę i warunki, w jakich młodzież czuła się dobrze, pragnęła sama kształcić swe charaktery, sama sobie stawiała cele i sama czyniła wszystko, co w jej mocy, aby te cele
Streszczenie Autorem powieści jest Aleksander Kamiński. Została ona wydana w 1943 r. i jest oparta na prawdziwych wydarzeniach z lat 1939-1943. Opowiada ona historię: Tadeusza Zawadzkiego ps. “Zośki” Jana Bytnara ps. “Rudy” Macieja Dawidowskiego ps. “Alek” oraz wielu innych chłopców. Główni bohaterowie utworu byli uczniami Gimnazjum im. Stefana Batorego oraz należeli do drużyny harcerskiej „Buki”. W maju 1939 r. zdali maturę. Pierwsze dni września 1939 r. brutalnie przerwały ich marzenia i plany na przyszłość. Wraz z innymi harcerzami wyruszyli na wschód. Dowodził nimi drużynowy Leszek Domański, pseudonim Zeus. Przez kolejne kilka tygodni nieśli pomoc rannym uchodźcom. Na drogach panował chaos i popłoch. W końcu powrócili do Warszawy, która była okupowana przez Niemców. W czerwcu 1940 r. aresztowali i rozstrzelali oni ojca Alka, który był dyrektorem fabryki broni. Młodzi harcerze postanowili stawiać opór okupantowi. Początkowo połączyli siły z lewicową organizacją PLAN. Po jakimś czasie postanowili jednak ją opuścić, gdyż nie podzielali jej celów partyjno-politycznych. Następnie drużyna “Buków” przyłączyła się do akcji Małego Sabotażu prowadzonej przez tajną organizację “Wawer”. Mały sabotaż polegał na pisaniu antyhitlerowskich haseł na murach, wysyłaniu ostrzeżeń, ośmieszaniu zarządzeń okupanta i dezorganizowaniu jego akcji propagandowych. Miał duże znaczenie psychologiczne – jego celem było utwierdzenie ludności o istnieniu i działaniu ruchu oporu oraz o możliwości zwycięstwa pomimo niemieckich represji. „Chodziło o to, by Niemiec widział i czuł, że pobity kraj nie został pokonany, że go jako okupanta nienawidzi. Chodziło o to, by dręczyć i niepokoić nieprzyjaciela unaocznianiem mu, że istnieją podziemne siły polskie, w każdej chwili gotowe do wyjścia na świat i do odwetu”. Jedną z wielu rodzajów akcji, jakie przeprowadzili było zrywanie ogromnych niemieckich flag. W tym zadaniu prześcigali się Alek i Rudy a dowodził nimi Zośka, który był komendantem jednego z szesnastu rejonów Wawra. Trudna sytuacja materialna w okupowanej Warszawie sprawiła, że chłopcy musieli pomagać rodzinom w finansowym utrzymaniu. Zaczęli więc wykonywać różnego rodzaju prace. I tak Zośka założył wytwórnię marmolady, Rudy udzielał korepetycji, Alek jeździł rikszą a potem pracował na wsi jako drwal. Ponadto zorganizowali tajne nauczanie matematyki i fizyki, czyli tzw. komplety, które oczywiście były nielegalne. Brali też udział w dyskusjach historycznych i światopoglądowych. “W tym też czasie Zośka, Alek, Rudy i kilku innych -wstąpiło do Szkoły Budowy Maszyn im. Wawelberga. Uczyli się starannie, choć nie była to szkoła, do której by uczęszczali w czasach normalnych. W każdym jednak razie była to szkoła i normalna nauka. Dawała więcej niż komplety, szczególnie gdy się lekcje uzupełniało samokształceniem i „naciągało” profesorów na dodatkowe wyjaśnienia.” W dni świąteczne, takie jak 3 maja i 11 listopada, chłopaki rozwieszali polskie flagi i wypisywali na murach “Polska zwycięży!”. Ryzykowne akcje cementowały przyjaźń między nimi. Tym większy przeżyli szok, gdy Jacek Tabęcki wpadł i trafił do Oświęcimia, gdzie niedługo potem zginął. Jedną z głośniejszych akcji Wawra była tzw. “kopernikowska afera”. Po zajęciu Warszawy, Niemcy zasłonili napis “Mikołajowi Kopernikowi – Rodacy”, który widniał pod pomnikiem słynnego astronoma. Jako że zbliżał się dzień 19 lutego, a więc rocznica urodzin Kopernika, Alek postanowił uczcić ten dzień odsłonięciem napisu. Problem polegał na tym, że Niemcy zasłonili go grubą mosiężną płytą przytwierdzoną ogromnymi śrubami. Ponadto pomnik znajdował się w fatalnym miejscu – naprzeciwko Komendy Głównej granatowej policji. Gdy nadszedł dzień akcji, Alek był zestresowany. Mimo przechodzących wkoło ludzi odkręcił wszystkie cztery śruby. Był zaskoczony, że nikt nie zwracał na niego uwagi. Gdy płyta z hukiem odpadła, szybko uciekł jak najdalej od pomnika. Ku jego zdumieniu, żaden wartownik z komendy tego nie zauważył. Postanowił więc wykorzystać tę sytuację. Powrócił pod pomnik i zabrał ciężką płytę i ukrył ją gdzieś w zaspie. Parę dni później wraz z innymi kolegami wywieźli ją stamtąd i ukryli. Akcja odbiła się głośnym echem. Alek brał udział w wielu innych sabotażach. Niestety wskutek pewnej nieostrożności, na jego ślad wpadło Gestapo. Gdy weszli do jego domu, nie zastali go i aresztowali bliską mu osobę. Alek musiał uciekać na wieś i tam się ukrywać. Czas ten spędził u swojej narzeczonej, Basi Sapińskiej. Była końcówka roku 1942, gdy niemiecka ofensywa zatrzymała się na Stalingradzie. Losy wojny zaczęły się odwracać i dlatego w Polsce Komenda Sił Zbrojnych postanowiła nasilić akcje dywersyjne. W ramach Szarych Szeregów utworzono grupy szturmowe, do których weszli Alek, Zośka i Rudy. Jedną z ich akcji było wysadzenie torów, przez co niemieckie pociągi jadące na front nie mogły dostarczyć tam potrzebnego sprzętu. W Warszawie podczas jednej z licznych łapanek, został schwytany Alek. Na szczęście wyskoczył on z jadącego samochodu i zdołał uciec. Tego samego dnia aresztowania uniknął Rudy, który zjechał po linie z okna na tyłąch domu. Niestety podczas innej akcji Rudy został ranny, lecz szczęściem w nieszczęściu, rana była niegroźna. W marcu 1943 r. Gestapo aresztowało Heńka, w którego notatkach znajdował się adres Rudego, który również został aresztowany. Mimo straszliwych tortur, chłopak nikogo nie wydał. Tymczasem jego koledzy planowali go odbić. Na pierwszą akcję “góra” nie wyraziła zgody. Do kolejnej próby odbicia Rudego doszło 26 marca 1943 r., gdy przewożono go wraz z innymi więźniami na Pawiak. Akcja miała miejsce pod budynkiem Arsenału, dlatego nazwano ją “akcją pod Arsenałem”. Dowodził nią Stanisław Broniewski, ps. Orsza. Samochód, który przewoził więźniów został zaatakowany przez Zośkę, Alka i innych kolegów. Udało im się uwolnić Rudego i 25 innych więźniów. Niestety w akcji ranny został Alek. Mimo natychmiastowej operacji, rana postrzałowa brzucha okazała się śmiertelna. Stan Rudego również był beznadziejny. Podczas przesłuchań był tak skatowany, że nie miał szans na przeżycie. Przed śmiercią poprosił aby zadeklamowano mu Testament mój, Juliusza Słowackiego. “Zapanowała cisza. Czarny Jaś starając się opanować głos, mówił Testament. Rudy trzymał w dłoni rękę Zośki i szeptem powtórzył sinymi wargami jedną ze zwrotek: Lecz zaklinam, niech żywi nie tracą nadzieiA kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei,Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec… Rudy i Alek umarli tego samego dnia. Śmierć ich wywarła wstrząsające wrażenie na braterskim gronie przyjaciół. Zbyt wielka była poprzednio radość z odzyskania Rudego.” W odwecie za skatowanie Rudego, wydano wyroki śmierci na jego oprawców: Schultza i Langego, które wykonano jakiś czas później. Miesiąc po tych wydarzeniach wybuchło powstanie w getcie warszawskim. Chłopaki nieśli pomoc walczącym Żydom i przekazywali im swą broń. Śmierć przyjaciół fatalnie wpłynęła na stan psychiczny Zośki, który czuł się współodpowiedzialny za ich cierpienia. Wyjechał na wieś i zaczął pisać wspomnienia, które zatytułował Kamienie rzucone na szaniec. To na ich podstawie Aleksander Kamiński napisał książkę Kamienie na szaniec. Po jakimś czasie Zośka powrócił do stolicy, gdzie został odznaczony Krzyżem Walecznych „za wyróżniającą się służbę żołnierską w szeregach wojska w konspiracji”. Również Rudy został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych, a Alek orderem Virtuti Militari. Po powrocie Zośka został przydzielony do zorganizowania kolejnej akcji odbicia więźniów przewożonych z Majdanku do Oświęcimia. Akcja miała miejsce w Celestynowie i przebiegła pomyślnie mimo, iż w niedużej odległości od nich znajdował się pociąg pełen niemieckich żołnierzy. Latem 1943 r. Niemcy wpadli na trop tajnego magazynu broni, gdzie zastali Wróbla i jego brata. Zawiązała się walka, w której Wróbel przy pomocy butelki z benzyną i granata pokonał 5 policjantów. W dalszej części książki opisana została niezwykle pechowa akcja pod Czarnocinem, która była dowodzona przez Zośkę. Jej celem było wysadzenie niemieckiego pociągu z amunicją. Najpierw w strzelaninie zginęło trzech kolegów Zośki. Pociąg nie został wysadzony, gdyż Zośka pomylił drogę i przyjechał za późno. Ostatecznie uszkodzono jedynie most. W drodze powrotnej dywersanci mieli wypadek – auto na zakręcie wypadło z drogi i dachowało. Kierowca był ciężko ranny. Zapakowano go do auta, którym jechał Zośka. Trzej inni szturmowcy musieli wracać pieszo i osłaniać konwój z rannym. Niestety rankiem natknęli się na niemiecki patrol. W potyczce zginęli Felek Pendelski, Andrzej Zawadowski (ps. Gruby) oraz Maciek. “Czarnocin – była to jedna z najbardziej pechowych i ciężkich robót Zośki. Drogo kosztowała – dała małe wyniki. Ale na wojnie – jak na wojnie! Żadne wojsko nie idzie od zwycięstwa do zwycięstwa.” Po tej akcji Zośka znowu miał poczucie winy. Pewnego dnia został aresztowany na ulicy. Aby nie wydać żadnych informacji zjadł kartkę z danymi do fałszywej karty rozpoznawczej, którą miał wręczyć łącznikowi. Tydzień później, dzięki pomocy przyjaciół, opuścił więzienie. Mijał czas a Zośka został przydzielony do kolejnej akcji, która okazała się jego ostatnią. Miano zlikwidować 10 posterunków niemieckiej żandarmerii. Zośka dowodził akcją we wsi Sieczychy. Atak był doskonale przygotowany i akcja zakończyła się likwidacją posterunku. W walce zginął tylko jeden szturmowiec – Zośka, który jako pierwszy wpadł na posterunek. Książkę kończą słowa: “Walka trwa. Trzeba przerwać tę opowieść. Opowieść o wspaniałych ideałach BRATERSTWA i SŁUŻBY, o ludziach, którzy potrafią pięknie umierać i PIĘKNIE ŻYĆ.“
W tych trudnych czasach człowiek znajduje w sobie odwagę, by walczyć. Nie chodzi tu jedynie o instynktowną chęć przetrwania a autentyczne bohaterstwo, świadome i odpowiedzialne. Doskonałym przykładem takiej postawy są bohaterowie książki Kamienie na szaniec Aleksandra Kamińskiego. Młodzi chłopcy, czując potrzebę działania w
Do podanych pseudonimów dopisz prawdziwe imiona i nazwiska: ZOŚKA, ALEK, RUDY rozpocznij naukę ZOŚKA - Tadeusz Zawadzki; ALEK - Aleksy Dawidowski; RUDY - Jan Bytnar Rozwiąż następujące skróty: AK, GS rozpocznij naukę AK - Armia Krajowa; GS - Grupa Szturmowa Narysuj znak Polski Walczącej rozpocznij naukę (P i kotwica) Z podanych utworów podkreśl ten, do którego nawiązuje tytuł książki A. Kamińskiego: A. Mickiewicz - "Reduta Ordona", A. Mickiewicz "Śmierć Pułkownika", Norwid - "Moja piosnka II", J. Słowacki - "Testament Mój" rozpocznij naukę J. Słowacki - "Testament Mój" Na czym polegała akcja fotograficzna Wawra? rozpocznij naukę Na wybijaniu szyb u fotografów, którzy wystawiali zdjęcia niemieckich żołnierzy. Podaj slogan związany z sabotażem kin. rozpocznij naukę "Tylko świnie siedzą w kinie". Kto był rekordzistą w malowaniu żółwi? rozpocznij naukę Rudy (ponad 80 w jeden wieczór) Kto jako pierwszy rozpoczął zrywanie niemieckich flag w Warszawie? rozpocznij naukę Alek Co to było "wieczne pióro" Rudego? rozpocznij naukę Urządzenie, za pomocą którego można było pisać farbą na wysokości 3-4 metrów. Komu i za co nadano pseudonim honorowy "Kopernik"? rozpocznij naukę Alkowi, za usunięcie niemieckiej płyty z pomnika M. Kopernika. Kto był właścicielem skórzanej kurtki? a) Alek, b) Słoń, c) Zeus rozpocznij naukę a) Alek świadkiem jakich wydarzeń był warszawski Arsenał? rozpocznij naukę Odbicie Rudego. Podaj przyczynę śmierci bohaterów: a) Rudy, b) Alek, c) Zośka rozpocznij naukę a) Rudy - zmarł na skutek katowania go przez Gestapo; b) Alek - zmarł na skutek ran odniesionych w czasie akcji odbicia Rudego; c) Zośka - poległ pod Sieczychami 20 sierpnia 1943r. Jakie odznaczenia nadano za akcję pod Arsenałem? Alek - Zośka - Rudy rozpocznij naukę Alek - Krzyż Virtuti Militari; Zośka - Krzyż Walecznych; Rudy - Krzyż Walecznych Kto dowodził następującymi akcjami: Pod Arsenałem - Celestynów - Czarnocin - Sieczychy - rozpocznij naukę Pod Arsenałem - Orsza (Stanisław Broniewski); Celestynów - Zośka; Czarnocin - Zośka; Sieczychy - Andrzej Morro
Autorem książki „Kamienie na szaniec”, wydanej już w 1943 roku, jest Aleksander Kamiński, naukowiec, doskonały pisarz i wybitny działacz harcerski w dwudziestoleciu międzywojennym. Wszystko, co pisał: poradniki, podręczniki, wspomnienia czy opowiadania, było i jest zawsze autentyczne, zgodne z rzeczywistością, głęboko
IMIĘ I NAZWISKO LICZBA PUNKTÓW OCENA 1. Do podanych pseudonimów dopisz prawdziwe imiona i nazwiska: ZOŚKA - ...................................................................................... ALEK - ......................................................................................... RUDY - ........................................................................................ 2. Rozwiąż następujące skróty: AK -.. ............................. GS -.. ............................. 3. Narysuj znak Polski Walczącej 4. Z podanych utworów podkreśl ten, do którego nawiązuje tytuł książki "Reduta Ordona" "Śmierć pułkownika" "Moja piosnka II" "Testament mój" 5. Na czym polegała akcja fotograficzna Wawra ? ............................................................... ............................................................... ............................................................... ............................................................... 6. Podaj slogan związany z sabotażem kin. ............................................................... .............................................................. ............................................................. ............................................................. 7. Kto był rekordzistą w malowaniu żółwi ? ............................................................. ............................................................. ............................................................. ............................................................. 8. Kto jako pierwszy rozpoczął zrywanie niemieckich flag w Warszawie ? ............................................................. ............................................................. 9. Co to było "wieczne pióro" Rudego ? ............................................................. ............................................................. ............................................................. 10. Komu i za co nadano pseudonim honorowy "Kopernik" ? ............................................................. ............................................................. 11. Kto był właścicielem skórzanej kurtki ? (Podkreśl właściwą odpowiedź) a) Alek b) Słoń c) Zeus 12. Świadkiem jakich wydarzeń był warszawski Arsenał ? ............................................................. ............................................................. ............................................................. ............................................................. ............................................................. ............................................................. 13. Podaj przyczynę śmierci bohaterów a) Rudy - ................................................................................. b) Alek - .................................................................................. c) Zośka - ................................................................................ 14. Jakie odznaczenia nadano za akcję pod Arsenałem ? Alek -.. ........................................................ Zośka -.. ...................................................... Rudy -.. ....................................................... 15. Kto dowodził następującymi akcjami: Pod Arsenałem - ........................................................................... Celestynów - ................................................................................ Czarnocin - ................................................................................... Sieczychy - ................................................................................... DATA PODPIS NAUCZYCIELA PODPIS RODZICA KARTA ODPOWIEDZI Aleksander Kamiński "Kamienie na szaniec" - sprawdzian z treści. 1. Do podanych pseudonimów dopisz prawdziwe imiona i nazwiska: ZOŚKA - Tadeusz Zawadzki ALEK - Aleksy Dawidowski RUDY - Jan Bytnar 2. Rozwiąż następujące skróty: AK - Armia Krajowa GS -Grupy Szturmowa 3. Narysuj znak Polski Walczącej 4. Z podanych utworów podkreśl ten, do którego nawiązuje tytuł książki "Reduta Ordona" "Śmierć pułkownika" "Moja piosnka II" "Testament mój" 5. Na czym polegała akcja fotograficzna Wawra ? Wybijanie szyb u fotografów, którzy wystawiali zdjęcia niemieckich żołnierzy 6. Podaj slogan związany z sabotażem kin. Tylko świnie siedzą w kinie. 7. Kto był rekordzistą w malowaniu żółwi ? Rudy (ponad 80 w jeden wieczór) 8. Kto jako pierwszy rozpoczął zrywanie niemieckich flag w Warszawie ? Alek 9. Co to było "wieczne pióro" Rudego ? Urządzenie, za pomocą którego można było pisać farbą na wysokości 3-4 metrów 10. Komu i za co nadano pseudonim honorowy "Kopernik" ? Alkowi, za usunięcie niemieckiej płyty z pomnika 11. Kto był właścicielem skórzanej kurtki ? (Podkreśl właściwą odpowiedź) a) Alek b) Słoń c) Zeus 12. Świadkiem jakich wydarzeń był warszawski Arsenał ? Odbicie Rudego 13. Podaj przyczynę śmierci bohaterów: a) Rudy - zmarł na skutek katowania go przez gestapo b) Alek - zmarł na skutek odniesionych ran w czasie akcji odbicia Rudego c) Zośka - poległ pod Sieczychami 20 sierpnia 1943 r. 14. Jakie odznaczenia nadano za akcję pod Arsenałem ? Alek - Krzyż Virtuti Militari Zośka - Krzyż Walecznych Rudy - Krzyż Walecznych 15. Kto dowodził następującymi akcjami: Pod Arsenałem - Orsza (Stanisław Broniewski) Celestynów - Zośka Czarnocin - Zośka Sieczychy - Andrzej Morro Opracowanie: Hanka Wojcieszak-Blandzi ul. Chełmońskiego 8 63 - 300 Pleszew Akcja w Sieczychach – szczegółowy opis. Akcja w Sieczychach miała na celu zlikwidowanie w ciągu jednej nocy sieci ponad dziesięciu posterunków żandarmerii niemieckiej na północno-wschodniej granicy Generalnej Guberni. Do jej wykonania kierownictwo walki konspiracyjnej skierowało oddziały miejscowe oraz kilka oddziałów Akcja w Sieczychach miała na celu zlikwidowanie w ciągu jednej nocy sieci ponad dziesięciu posterunków żandarmerii niemieckiej na północno-wschodniej granicy Generalnej Guberni. Do jej wykonania kierownictwo walki konspiracyjnej skierowało oddziały miejscowe oraz kilka oddziałów warszawskich, w tym również oddział, którym dowodził Zośka. Oddział Zośki miał wyeliminować posterunek, mieszczący się we wsi Sieczychy pod Wyszkowem, w którym zakwaterowanych było około dwunastu żandarmów. Na trzy dni przed akcją Zośka skoncentrował swoją grupę w pobliskich lasach. W dniu 20 sierpnia 1943 roku chłopcy od rana przygotowywali broń. O 19:30 odbyła się zbiórka, podczas której rozdzielono broń i pouczono lekarza, jak ma się zachowywać w razie zranienia. Wymarsz nastąpił o 20. Na czele kolumny szli Zośka, Andrzej Morro, Długi i Maciek. Po przebyciu ośmiu kilometrów oddział dotarł na miejsce. Ukryli się w jarze, skąd wyraźnie widzieli drewniany barak posterunku. Główne natarcie miał przeprowadzić Zośka z dwudziestoma ludźmi, a ubezpieczeniem miał kierować Andrzej Morro. Po chwili zjawili się dwaj zwiadowcy z informacją, że żandarmi śpią w baraku, a na warcie stoi jeden wartownik uzbrojony w karabin. O północy Andrzej Morro dał znak Zośce, który wyjął colta i podał mu dłoń. Oddział Zośki wspiął się ku górze, na pole. Ostrożnie zbliżyli się do posterunku, dostrzegając chodzącego po werandzie wartownika. Zośka dał sygnał latarką i w tej samej chwili jeden z chłopców rzucił granat pod płot baraku. Wybuch na parę sekund oszołomił swoją potęgę. W izbie rozległy się krzyki żandarmów, w oknie pojawił się wartownik z karabinem. Pierwszy poderwał się Zośka i ruszył ku furtce. Za nim pobiegli pozostali chłopcy. Nagle Zośka usłyszał wystrzał z okna i poczuł uderzenie w pierś. Oparł się o ścianę, a jego koledzy wbiegli do posterunku. Rozpoczęła się krótka walka, zakończona zwycięstwem oddziału Zośki, w której poległ tylko jeden żołnierz – ten artykuł?TAK NIEUdostępnij Odpowiedź. celem akcji jest wysadzenie torow oraz zatrzymanie pociagu w ktorym znajduja sie niemieckie sprzety wojenne, po przyjezdzie na wyznaczone miejsce chlopcy zakladaja miny ktore zrobili wczesniej w mieszkaniu rudego (przeszkadza im zmarznieta ziemia), wartownikiem jest rudy, ktory zauwaza ze ktos sie do nich zbliza a jest to mezczyzna Kamienie na szaniec - motywy literackie; Z przyjacielem łatwiej pokonywać trudności. Napisz rozprawkę, w której rozważysz trafność tego stwierdzenia. W wypracowaniu odwołaj się do wybranej lektury obowiązkowej oraz innego utworu literackiego; Rudy - charakterystyka; Akcja pod Arsenałem – zwycięstwo czy porażka Buków 4doROj.